ΤΟ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ – ΜΙΑ ΠΟΝΕΜΕΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ Ή «ΣΤΟΥ ΚΑΣΙΔΗ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ….»

• Ø Εν αρχή ήταν τα εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας με την χρήση πετρελαίου από την ΔΕΗ στην Ξυλοκαμάρα Χανίων (Μουρνιές) και στα Λινοπεράματα Ηρακλείου (Γάζι). Μόνο που η δυνατότητα παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας ήταν περιορισμένη και με την ραγδαία άνοδο της κατανάλωσης - λόγω κυρίως του τουρισμού αλλά και της γενικότερης ανάπτυξης - στα τέλη της δεκαετίας του ’80 υπήρχε διαρκώς ο κίνδυνος για black out.
• Ø Έτσι το 1988, επί κυβέρνησης Ανδρέα Παπανδρέου, με πρόεδρο της ΔΕΗ τον Μπιρδιμήρη ανακοινώνεται επισήμως (από Πρωθυπουργό και ΔΕΗ) πως λύνεται μιας δια παντός το ενεργειακό πρόβλημα της Κρήτης με την σύνδεση του ηπειρωτικού συστήματος με το νησί μέσω υποβρύχιου καλωδίου. Και συγκεκριμένα από τα Χανιά προς την Πελοπόννησο.
• Ø Βέβαια στην συνέχεια (αφού είχαν κάνει τις ανακοινώσεις) προέκυψαν άλυτα προβλήματα που είχαν να κάνουν με το μεγάλο θαλάσσιο βάθος και κυρίως με τα υποθαλάσσια σεισμογενή εδάφη. Επιπλέον το κόστος είχε προϋπολογιστεί περίπου στα 25 δισεκατομ δραχμές !!!
• Ø Έτσι αν και εμφανιζόταν ως σχέδιο της ΔΕΗ μέχρι το 1993, η ιδέα τελικά εγκαταλείφτηκε και η ΔΕΗ προσπαθούσε να ανταπεξέλθει στην ολοένα αυξανόμενη ζήτηση ηλεκτρικής ενέργειας με μπαλώματα και επεκτάσεις των ήδη υπαρχόντων μονάδων και – φυσικά – υπό τις έντονες αντιδράσεις των κατοίκων, καθώς συν τω χρόνο, τα εργοστάσια σε Ξυλοκαμάρα και Λινοπεράματα είχαν – στην κυριολεξία – περικυκλωθεί από σπίτια.
• Ø Ακολουθεί η κατασκευή το νέου εργοστασίου παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας της ΔΕΗ (με πετρέλαιο αλλά με πρόβλεψη για την χρήση και φυσικού αερίου) στον Αθερινόλλακο Λασιθίου.
• Ø Παράλληλα από το 2003-2004 έχει πέσει η ιδέα για την κατασκευή εργοστάσιου ηλεκτρικής ενέργειας με φυσικό αέριο στην Κορακιά (σύνορα Ηρακλείου-Ρεθύμνου, μια ιδέα που οριστικοποιείται και συμπληρωμένη με εγκαταστάσεις αποθήκευσης υγροποιημένου φυσικού αερίου, ανακοινώνεται επισήμως το 2007.
• Ø Στο μεταξύ και ενώ ο σχεδιασμός για την Κορακιά προβλέπει την λειτουργία του εργοστασίου το 2012, παράλληλα με τα προηγούμενα ο Διαχειριστής Συστήματος Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας (ΔΕΣΜΗΕ) στον σχεδιασμό του για την πενταετία 2008-2012 επαναφέρει το θέμα της καλωδιακής σύνδεσης.
• Ø Και φτάνουμε αισίως στο 2010 , όπου η νέα κυβέρνηση εργαζόμενη πυρετωδώς (είναι και ο μοναδικός τομέας) στο θέμα της ανάπτυξης Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας και θέλοντας προφανώς να εξυπηρετήσει άμεσα τους προεκλογικούς της χορηγούς – επιχειρηματικούς ομίλους, αφενός βάζει στην κατάψυξη το εργοστάσιο φυσικού αερίου στην Κορακιά και αφετέρου επαναφέρει την ιδέα ενεργειακής διασύνδεσης της Κρήτης με την υπόλοιπη Ελλάδα.
• Ø Μόνο που μπορεί τα τεχνικά προβλήματα που υπήρχαν στην δεκαετία του ’80 να έχουν ξεπεραστεί, όμως υπάρχει και είναι το ίδιο έντονο, το θέμα του τεράστιου κόστους που απαιτεί ένα τέτοιο εγχείρημα. Από ένα έως δυο δισεκατομ ευρώ, το υπολόγιζε η Τίνα η Μπιρμπίλη , μιλώντας στην Βουλή. Και το εύλογο ερώτημα που τίθεται είναι, ποιοι επιχειρηματίες θα διαθέσουν αυτό το ποσό για μια επένδυση που αποκλείεται να αποσβεστεί για όσο χρονικό διάστημα βρίσκονται στην ζωή (οπότε τι τους ενδιαφέρει;).
• Ø Βέβαια θα μπορούσε να συνεισφέρει σημαντικά και το κράτος για την υλοποίηση αυτής της επένδυσης, όμως το ερώτημα που τίθεται είναι από ποιο ταμείο, αφού το γνωστό ταμείο του Γιώργου του Παπακωνσταντίνου είναι μείον ;
• Ø Και επειδή – για καθαρά τεχνικούς λόγους – το ηλεκτρικό σύστημα της Κρήτης δεν σηκώνει μεγάλα φορτία από τις ΑΠΕ που είναι γενικά ασταθείς πηγές ηλεκτρικού ρεύματος. Και επειδή η διασύνδεση μέσω καλωδίου είναι αναγκαία προϋπόθεση για να υλοποιηθούν οι μεγάλες επενδύσεις που σχεδίασαν οι όμιλοι και το ΠΑΣΟΚ (προεκλογικά). Φοβάμαι πως οι εκατοντάδες ανεμογεννήτριες και τα χιλιάδες στρέμματα θερμοηλεκτρικών φωτοβολταικών θα μείνουν στα σχέδια.
• Ø Και λέω φοβάμαι, γιατί στο μεταξύ η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχοντας «παγώσει» την λύση του εργοστασίου φυσικού αερίου στην Κορακιά , ουσιαστικά έχει «παγώσει» και κάθε άλλη διέξοδο στο ενεργειακό της Κρήτης το οποίο σύντομα, θα βρούμε μπροστά μας ευρισκόμενοι και πάλι σε ένα αδιέξοδο.