Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΠΟΥ ΠΗΓΑΝ ΤΑ ΛΕΦΤΑ : ΕΝΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΜΕ … ΚΑΚΟ ΤΕΛΟΣ

• Ø Μια φορά και έναν καιρό σε μιαν πολιτεία πήγε ένας βιομήχανος και εγκατέστησε το εργοστάσιό του από το οποίο παρήγαγε διάφορα προϊόντα. Σε αυτή την πολιτεία – ας πούμε – τα 2/3 των κατοίκων δούλευαν στο εργοστάσιο του βιομήχανου και το άλλο 1/3 είχε καταστήματα στα οποία πωλούσαν τα προϊόντα του εργοστασίου (και άλλων εργοστασίων) στους υπολοίπους κατοίκους.
• Ø Για αρκετά χρόνια οι δουλειές πήγαιναν καλά και ο βιομήχανος μάζευε μπόλικα κέρδη από τα οποία έδινε κάτι τις το ελάχιστο στους εργαζομένους του ενώ με τα υπόλοιπα – εκτός του ότι ζούσε πλουσιοπάροχα – έκανε επενδύσεις σε ακίνητα, σε άλλα εργοστάσια σε άλλες πολιτείες και γέμιζε και το χρηματοκιβώτιό του. Μάλιστα στις χρονιές που τα κέρδη αυξάνοντο ικανοποιητικά , ο βιομήχανος κρατούσε το 97% της αύξησης και έδινε το 3% στους εργαζομένους – κατοίκους , ενώ στις χρονιές που η αύξηση των κερδών δεν ήταν ικανοποιητική δεν τους έδινε τίποτα.
• Ø Από την άλλη πλευρά ο ίδιος έκανε αυξήσεις στις τιμές των προϊόντων του δίνοντάς τα σε μεγαλύτερες τιμές στους κατοίκους της πολιτείας που είχαν τα καταστήματα και αυτοί με την σειρά τους πωλούσαν τα προϊόντα ακριβότερα. Όμως με τον τρόπο αυτό, τα χρήματα που έδινε ο βιομήχανος στους εργαζομένους – κατοίκους δεν επαρκούσαν και αυτοί συνεχώς αναγκάζοντο να αγοράζουν λιγότερα από τους καταστηματάρχες-κατοίκους και αυτοί με την σειρά τους να αγοράζουν λιγότερα από τον εργοστασιάρχη-βιομήχανο.
• Ø Και επειδή το ίδιο γινόταν και σε άλλες αντίστοιχες πολιτείες, οι επενδύσεις του βιομήχανου σταμάτησαν να του αποδίδουν κέρδη. Έκατσε λοιπόν και σκέφτηκε. Αφού έχω χρήματα στο χρηματοκιβώτιο, δεν φτιάχνω μια τράπεζα να δανείζω τα χρήματα στους κατοίκους για να αγοράζουν τα προϊόντα μου και να μου γυρίζουν και πάλι τα χρήματα με τόκο;
• Ø Το είπε και το έκανε και η τράπεζά του άρχισε να μοιράζει αφειδώς χρήματα, που τα έπαιρναν οι εργαζόμενοι για να τα δώσουν στους καταστηματάρχες και αυτοί με την σειρά τους να τα δώσουν στον εργοστασιάρχη ο οποίος κέρδιζε πια τα διπλά καθώς εκείνα που έδινε στους εργαζόμενους (ως μισθό) τα έπαιρνε πίσω και με τόκο.
• Ø Όμως ήρθε η ώρα και ήρθε η στιγμή, που οι εργαζόμενοι (οι οποίοι συνέχιζαν να παίρνουν ελάχιστες ή καθόλου αυξήσεις) δεν μπορούσαν να ξεπληρώσουν τα χρέη στην τράπεζα, ούτε να αγοράσουν άλλα προϊόντα. Και επειδή το ίδιο γινόταν και σε άλλες αντίστοιχες πολιτείες οι επενδύσεις του βιομήχανου όχι μόνο σταμάτησαν να του αποδίδουν κέρδη, αλλά επιπλέον μειώθηκαν και οι πωλήσεις των προϊόντων του.
• Ø «Οικονομική κρίση. Κινδυνεύουμε με πτώχευση» κραύγασε μια πρωία ο βιομήχανος και σε συνεργασία με τις αρχές της πολιτείας αποφάσισαν πως πρέπει να ληφθούν μέτρα για να μην πτωχεύσει το εργοστάσιο. Έκατσαν και σκέφτηκαν και ξανασκέφτηκαν, αλλά φαίνεται πως είχαν «ξεχάσει» ότι ο βιομήχανος κέρδιζε ένα κάρο λεφτά όλα τα προηγούμενα χρόνια και πως κάλλιστα εάν έριχνε στην αγορά – μέσω των εργαζομένων του - ένα μικρό τμήμα αυτών που είχε κερδίσει η οικονομία θα έπαιρνε μπροστά. Έτσι βρήκαν ως μοναδική λύση να μειωθούν τα εισοδήματα των εργαζομένων.
• Ø Μια και δυό λοιπόν και χωρίς καθυστέρηση έβαλαν σε εφαρμογή την απόφασή τους και μείωσαν τα εισοδήματα των εργαζομένων – κατοίκων, οι οποίοι τώρα πλέον τους ήταν παντελώς αδύνατον να αγοράσουν το οτιδήποτε προϊόντων πωλούσαν οι καταστηματάρχες – κάτοικοι, που επίσης είδαν τα εισοδήματά τους να μειώνονται και να μην μπορούν να αγοράσουν προϊόντα από το εργοστάσιο το οποίο τελικώς …πτώχευσε και ο βιομήχανος πήρε των ομματιών του (και των χρημάτων του χρηματοκιβωτίου) και πήγε σε άλλες πολιτείες όπου είχε άλλες επενδύσεις πιο κερδοφόρες.
• Ø Εδώ τελειώνει το «οικονομικό» παραμύθι μας καθώς ο βιομήχανος έζησε καλά και οι κάτοικοι της πολιτείας …χειρότερα. (Οποιαδήποτε ομοιότητα με χώρες, κλπ είναι απλώς συμπτωματική)