ΤΑ «ΠΑΙΔΙΑ» ΤΩΝ STAGE : ΟΤΑΝ Η ΕΛΛΑΔΑ «ΣΚΟΤΩΝΕΙ» ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ

• Ø Το κείμενο που ακολουθεί το διένειμαν χθες τα «παιδιά» του Stage που μας εξυπηρετούν εδώ και χρόνια στο ΙΚΑ Χανίων. Ναι. Πρόκειται για την Μαρία, την Ελένη, την Δήμητρα, την Γεωργία, που αν δεν υπήρχαν, εμείς θα πηγαίναμε τα ξημερώματα στο ΙΚΑ και θα φεύγαμε το μεσημέρι. Το γιατί , θα το καταλάβετε διαβάζοντας το κείμενο.
• Ø Όμως πριν από αυτό, θέλω να τονίσω πως, σε αντίθεση με τους συμβασιούχους που είχαν προσληφθεί στην δεκαετία των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ 1993-2003 και οι οποίοι ζητούσαν – και πολλοί τα κατάφεραν – να γίνουν μόνιμοι, τα παιδιά αυτά το μόνο που ζητούν είναι αυτό που σε οποιαδήποτε άλλη χώρα της Ευρώπης πλην του «πρασινοαλογοκιστάν» θα ήταν το αυτονόητο. Δηλαδή να εφαρμοστεί ο Νόμος με τον οποίο προσελήφθηκαν και να πάρουν τα μόρια που προβλέπει ο Νόμος όταν και εάν συμμετάσχουν σε διαγωνισμούς του ΑΣΕΠ.
• Ø Και δεν μπορώ να καταλάβω , τελικά , ποιος είναι ο παράλογος και ποιος ο δίκαιος. Παράλογος είναι εκείνος που λέει πως «κύριοι, μας προσλάβατε βάση ενός συγκεκριμένου Νόμου. Με γεια σας και χαρά σας να καταργήσετε, εάν γουστάρετε αυτόν τον Νόμο. Όμως πρέπει να ισχύσουν για μας αυτά που προβλέπει ο Νόμος» ; Δίκαιος είναι εκείνος που λέει πως «εμείς προεκλογικά είχαμε πει ότι θα καταργήσουμε τα Stage» αλλά δεν λένε ότι ποτέ δεν είπαν προεκλογικά πως θα κάνουν αυτά που κάνουν τώρα. Να πετούν τους ανθρώπους στον δρόμο χωρίς τα μόρια που προβλέπει ο Νόμος ;
• Ø Όπως και να είναι, θέλω να αφιερώσω το κείμενο που ακολουθεί, σε όλους εκείνους που «ελαφρά τη καρδία» αποφάσισαν – όχι να πετάξουν στον δρόμο χιλιάδες ανθρώπους - αλλά να τους δείξουν πως οι έννοιες του «δίκαιου» , του «ηθικού» , του «πολιτικού λόγου», είναι έννοιες που τεντώνονται σαν το λάστιχο και προσαρμόζονται αναλόγως με τα συμφέροντα και κατά πως βολεύει εκείνους που ο απλός λαός αποκαλεί ως «παχύδερμα». Και οι οποίοι μπορεί και να είναι και κυριολεκτικά, αλλά μπορεί να είναι και απλώς μεταφορικά.
• Ø «ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΩΝ STAGE ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΛΕΟΝ ΠΑΙΔΙΑ. Μεγάλωσαν, κάναν δικά τους παιδιά. Αυτός που κάθεται απέναντί σου στον γκισέ. Ο τύπος που βλέπεις να κουβαλάει φακέλους. Είναι STAGE. Για πάνω από 2,4,5 χρόνια “μαθητεύει” βγάζοντας αποφάσεις για άδειες, επιδόματα, ένσημα, συντάξεις, βιβλιάρια.
• Ø Αυτός που κάθεται απέναντί σου, δεν δικαιούται να αρρωστήσει, να πάρει και να πληρωθεί άδεια αν σπάσει το πόδι του. Να πάρει και να πληρωθεί άδεια για να πάει να γεννήσει. Να διεκδικήσει επίδομα ενοικίου, να βγει στην σύνταξη ή να λάβουν οι δικοί του τα έξοδα κηδείας του (!).
• Ø Είναι αυτό που ακούω ομηρία; Ε ναι, αυτό είναι ομηρία !. Δεν φύγαμε από καμιά δουλειά για να γίνουμε STAGE. Άνεργοι ήμασταν ! Γιατί κάποιοι για να βγάλουν το νοίκι τους κάνουν και δεύτερη δουλειά. Να η μαύρη εργασία. Και ποιος εργοδότης δεν θέλει να μην κολλάει ένσημα στο προσωπικό του; Το ίδιο κάνει και το δημόσιο για 2,4,5 χρόνια. Αλλά έτσι δεν είναι εδώ, σε αυτή την χώρα;
• Ø Και οι κυβερνήσεις αλλάζουν και κάποια πράγματα που θεωρείς δεδομένα, όπως η μοριοδότησή σου σε κάποιο διαγωνισμό του ΑΣΕΠ, πάει ανεπιστρεπτί. Γιατί κάποιοι είπαν πως δεν είναι σωστό…Ότι είναι άδικο για κάποιον που είχε μέσο και χώθηκε, να έχει προνόμια. Αν είχα προνόμια και αν είχα γερό μέσο θα ήμουν μόνιμος τώρα…(Γιατί, για ρώτα οποιονδήποτε δημόσιο, πως διορίστηκε στο δημόσιο !)
• Ø Δεν ζητάμε καμία ΠΑΡΑΝΟΜΗ μονιμοποίηση από το παράθυρο. Ζητάμε απλά τα χρόνια που ήμασταν πίσω από τον γκισέ να μην πάνε χαμένα.
• Ø Αγαπητέ ασφαλισμένα , ζητούμε συγνώμη για την ταλαιπωρία , αλλά τα παράπονά σου στον κ. Πάγκαλο.»
• Ø Αυτά γράφουν «ΤΑ «ΠΑΙΔΙΑ» ΤΟΥ STAGE – ΙΚΑ ΧΑΝΙΩΝ» την ίδια ώρα που δημοσιεύονται συνεχώς στα blogs του διαδυκτίου (γιατί στα επίσημα ΜΜΕ πέφτει θάψιμο) υπουργικές αποφάσεις με τις οποίες αποσπώνται «κολλητοί» ή ημέτεροι – αν προτιμάτε – στα υπουργικά γραφεία. Την ίδια ώρα που «κουμπάροι» διορίζονται γενικοί γραμματείς (για ψάξετε να δείτε ποια σχέση έχει ο γ.γ. πληροφοριακών συστημάτων με την Φώφη Γεννηματά).
• Ø Και μην μου πείτε πως τι ψάχνω αφού αυτά γίνονταν πάντα. Γιατί το ΠΑΣΟΚ στήριξε ολόκληρη την προεκλογική του εκστρατεία μοιράζοντας ελπίδες πως θα έκανε κάτι το διαφορετικό. Μόνο που…για άλλη μια φορά οι ελπίδες αποδείχθηκαν «φρούδες». Και αυτό δεν το πληρώνουν μόνο τα παιδιά των Stage, οι οικογένειές τους, οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι, οι μικροεπαγγελματίες. Θα το πληρώσει το σύνολο της πολιτικής ζωής που αποδυκνείεται αναξιόπιστη και κάλπικη για άλλη μια φορά.