ΕΚΛΟΓΕΣ 2009 : ΟΙ ΠΡΟΕΔΡΟΙ «ΦΟΡΕΩΝ» ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΙ ΚΟΜΜΑΤΩΝ

• Ø Παρακολουθώ με ιδιαίτερη προσοχή σε αυτή την προεκλογική περίοδο, κάποιους προέδρους «φορέων» οι οποίοι έχουν πάρει σβάρνα τα «τηλεοπτικά παράθυρα», όπου κάτω από το όνομά τους, η ιδιότητα του «προέδρου» έχει αντικατασταθεί από εκείνη του εκπροσώπου ή του στελέχους του τάδε ή του δείνα κόμματος και στην συντριπτική τους πλειοψηφία , του ΠΑΣΟΚ. ¨Έτσι για να μην κρυβόμαστε.
• Ø Και αναρωτιέμαι. Με ποιο θράσος μας δουλεύουν όλοι αυτοί οι «πρόεδροι-εκπρόσωποι-στελέχη του ΠΑΣΟΚ» όταν το πρωί βγαίνουν σε ρεπορτάζ και με την ιδιότητα του «προέδρου» κατακεραυνώνουν την κυβέρνηση για την ανεργία, τις ελλείψεις σε δασκάλους και άλλα πολλά , και το βράδυ βγαίνουν πάλι σε «παράθυρα» και κατακεραυνώνουν την κυβέρνηση αλλά με την ιδιότητα του «στελέχους-εκπροσώπου» του ΠΑΣΟΚ.
• Ø Και εννοείται πως δεν με ενοχλεί το να καυτηριάζουν τα κακά της κυβέρνησης ή της όποιας κυβέρνησης. Με ενοχλεί το ότι ξεφτιλίζουν τον θεσμό τον οποίο υποτίθεται πως υπηρετούν, καθώς πόση αξιοπιστία μπορεί να έχει – για παράδειγμα – ένας πρόεδρος εργατικού κέντρου ή ένας πρόεδρος συλλόγου δασκάλων , όταν το πρωί είναι εκπρόσωπος φορέα και το βράδυ εκπρόσωπος κόμματος;
• Ø Και αναρωτιέμαι. Τι θα κάνει αυτός που – ας πούμε – προασπίζεται τα εργατικά μου δικαιώματα , εάν – λέω εάν – το κόμμα που εκπροσωπεί στα παράθυρα γίνει κυβέρνηση; Πως θα μπορεί να με πείσει ότι θα υπερασπιστεί τα δικαιώματά μου όταν του ζητήσω - ως πρόεδρος του τάδε φορέα – να πάει κόντρα στο κόμμα του οποίου τώρα εμφανίζεται ως εκπρόσωπος;
• Ø Και ας μην τολμήσει να μου απαντήσει κάποιος πως δεν θα χρειαστεί, γιατί , τουλάχιστον όσοι δεν είναι σκληροπυρηνικοί Πασόκοι δεν έχουν πάθει αμνησία , και θυμόμαστε το πως φτάσαμε από τα μαζικά συλλαλητήρια του 1980, στο «ο αγώνας τώρα δικαιώνεται» του 1981 , στο να στείλουν αυτοί οι «πρόεδροι-εκπρόσωποι του ΠΑΣΟΚ» τον κόσμο στις πολυθρόνες του σπιτιού του και στις διαδηλώσεις και στο ξύλο που έτρωγαν οι συνταξιούχοι το 2001 έξω από το μέγαρο Μαξίμου.
• Ø Πάντως η «επιστράτευση» των προέδρων - απαξιωμένων στους εργαζόμενους - φορέων (η συμμετοχή σε απεργίες, συγκεντρώσεις και διαδικασίες ανάδειξής τους το λέει και όχι εγώ) δείχνει και το μέγεθος του πανικού που τους έχει καταλάβει μήπως φτάσουν στην πηγή χωρίς να πιούν νερό.