ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ : «ΜΑΥΡΙΣΕ» Η ΨΥΧΗ ΜΑΣ . ΕΠΕΙΔΗ ΤΑ ΠΑΘΗΜΑΤΑ ΔΕΝ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΜΑΘΗΜΑΤΑ. ΟΤΑΝ ΕΝΑΛΛΑΣΣΟΝΤΑΙ ΟΙ ΘΥΤΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ

• Ø Στο ίδιο έργο θεατές, είμαστε όλοι και για άλλη μια φορά. Γιατί η ευρύτερη περιοχή της Πεντέλης έχει καεί – σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό – δεν έχει σημασία , αρκετές φορές τουλάχιστον τα τελευταία 30 χρόνια.
• Ø Και οι παλαιότερες πυρκαγιές εξηγούν με τον καλύτερο τρόπο, το πώς δημιουργήθηκαν όλοι αυτοί οι οικισμοί που κάηκαν αυτή την φορά. Γιατί μην κρυβόμαστε από «ηθικά» ψευδοδιλλήματα. Διαχρονικά, τουλάχιστον τα τελευταία 30 χρόνια το σενάριο είναι το ίδιο.
• Ø Εκείνοι που παλαιότερα (τότε που δεν υπήρχε καν η ιδιωτική τηλεόραση) ονομάζοντο οικοπεδοφάγοι, έβαζαν φωτιά στο δάσος, εκεί που μπορεί να μην υπήρχαν ή και να υπήρχαν ιδιοκτησίες, αλλά δεν μπορούσες να χτίσεις λόγω του δάσους.
• Ø Ακολουθούσαν αγοραπωλησίες, τεμαχισμός οικοπέδων, η νομιμότατη πώλησή τους και στην συνέχεια το χτίσιμο μιας παράνομης (αυθαίρετης) οικοδομής. Ερχόταν και μια προεκλογική περίοδος όπου ο τάδε ή ο δείνα υπουργός πρότεινε και η βουλή ψήφισε, το άνοιγμα «παραθύρων» για την νομιμοποίηση αυτών των αυθαίρετων κτιρίων και ιδού οι οικισμοί, τα ονόματα των οποίων έγιναν πασίγνωστα αυτές τις ημέρες στο πανελλήνιο.
• Ø «Καλλιτεχνούπολη» , «Πάντειος πολιτεία», «Ροδόπολη», «Νέος Βουτζάς», «Πεντέλη», είναι μερικές από αυτές, ενώ εδώ και αρκετές δεκαετίας την «μαύρη» την μοίρα της Πεντέλης την έχουν προδιαγράψει οι πάσης φύσεως «Συνεταιρισμοί» οι οποίοι συστάθηκαν, αγόρασαν εκτάσεις μέσα σε δασικές περιοχές, με πολιτικές παρεμβάσεις κατάφεραν να τις εντάξουν σε σχέδια πόλης και το μόνο που απέμενε για να μπορέσουν να οικοδομηθούν ήταν η…φωτιά.
• Ø Αυτά δεν τα λέω εγώ. Τα λένε τα δεκάδες δημοσιεύματα από την περίοδο της μεταπολίτευσης μέχρι και …προχθές. Όπως αναφέρουν και μια κοινότυπη πλέον διαπίστωση όπως είχε γραφεί σε άρθρο της «Ελευθεροτυπίας» στις 23 Ιουλίου 2000 !!!
• Ø «Η μοίρα των δασών της Μεσογείου, είτε μας αρέσει είτε όχι, είναι να καίγονται και να ανανεώνονται μέσα σε μεγάλα χρονικά διαστήματα. Η Ελλάδα, όμως, κατέχει μια παγκόσμια πρωτοτυπία: πολύ συχνά στη θέση των καμένων εκτάσεων «ξεφυτρώνουν» βίλες, αυθαίρετα κτίσματα ακόμη και ολόκληροι οικισμοί. Χαρακτηριστικές περιπτώσεις είναι οι κοινότητες Ροδόπολης και Πεντέλης στην Αττική. Τα προηγούμενα χρόνια έχουν καεί αρκετές φορές και, αντί να κηρυχθούν αναδασωτέες, όπως ρητά ορίζει ο νόμος, μένουν όπως τις άφησε η φωτιά, έρμαια καταπατητών, συνεταιρισμών με τίτλους ιδιοκτησίας και εργολάβων. «Η Ροδόπολη είναι γνωστή από τις καταστροφικές πυρκαγιές του 1973, του 1981, του 1990 αλλά και πρόσφατα του 1998», λέει ο πρόεδρος της κοινότητας Πέτρος Γούλας. Πάντοτε, μετά τις φωτιές, δηλώνουμε εγγράφως στις αρμόδιες υπηρεσίες την πρόθεσή μας για αναδάσωση και ζητάμε τη σχετική άδεια. Ποτέ μα ποτέ μέχρι σήμερα δεν μπήκαν στον κόπο να μας δώσουν μια απάντηση. Έστω και αρνητική. Όσο για αναδασώσεις: Δεν έχει φυτευτεί ούτε δέντρο».
• Ø Μάλιστα οι συνάδελφοι Δημήτρης Νανούρης και Γεωργία Λινάρδου, στο ίδιο άρθρο (το 2000!!!) έγραφαν και τα εξής : «Πέντε χρόνια μετά τη μεγάλη πυρκαγιά του '90, η «Κ.Ε.» είχε επισκεφθεί και πάλι την περιοχή. «Επιβλητικές ολόλευκες βίλες σκαρφαλωμένες στον ορίζοντα της κορυφογραμμής κι ανάμεσα τους το βουητό των οικοδομικών μηχανημάτων για να τελειώσει το χτίσιμο μερικών ακόμη πολυεπίπεδων σπιτιών», διαπίστωνε το ρεπορτάζ. Η κατάσταση δυστυχώς έχει επιδεινωθεί από τότε. Οι πολυεπίπεδες βίλες είναι πολύ περισσότερες, ενώ στη θέση του καμένου δάσους έχουν ανοίξει δρόμοι, αρκετοί από τους οποίους είναι ήδη ασφαλτοστρωμένοι. Όσο κι αν ακούγεται εξωφρενικό, εκατοντάδες στρέμματα του πευκοδάσους της Ροδόπολης έχουν ενταχθεί στο σχέδιο πόλης από το 1964. Οι πυρκαγιές ξεκαθαρίζουν απλά κάποια νομικά κωλύματα που εμποδίζουν τους εργολάβους να χτίσουν όσο υπάρχει το δάσος. «Η περιοχή ανήκε σε κάποιον τοπικό τσιφλικά, ο οποίος την πούλησε κάποτε στον οικοδομικό συνεταιρισμό "Νέα Αιολίδα". Ο συνεταιρισμός αυτός είχε κατορθώσει να εντάξει εδώ και χρόνια στο σχέδιο πόλης εκατοντάδες στρέμματα δάσους», εξηγεί ο Π. Γούλας.
• Ø Όπως καταλάβατε ο λόγος είναι για την ίδια Ροδόπολη που κάηκε αυτές τις ημέρες. Για εκείνους που έχτισαν στα καμένα δάση των προηγούμενων δεκαετιών. Για εκείνους που φρόντισαν να χτίσουν μπαρμπεκιου , αλλά δεν φρόντισαν να κάνουν ένα , έστω στοιχειώδες αντιπυρικό δίκτυο. Ένα ντεπόζιτο, ένα πιεστικό, μια ηλεκτρογεννήτρια και ένας σωλήνας περιμετρικά με μπεκ από εκείνα που έχουν και για το γκαζόν, θα βοηθούσαν. Για να μην μιλήσω για τα πεύκα που αγκάλιαζαν τα μπαλκόνια των διώροφων ή σκέπαζαν την σκεπή.
• Ø Δεν λέω. Το κράτος έχει διαχρονικά, τις βασικές ευθύνες γιατί ουδέποτε και ουδεμία κυβέρνηση δεν έβαλε φραγμό σε αυτή την ανοικοδόμηση μέσα στα δάση και δεν έφτιαξε στοιχειώδες αντιπυρικό , έστω, οδικό δίκτυο για να έχουν πρόσβαση οι επίγειες δυνάμεις.
• Ø Όμως νισάφι πια. Βαρέθηκα να ακούω (είτε με κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, είτε με κυβέρνηση ΝΔ) πως για όλα φταίει το ανώνυμο κράτος. Είτε πλημμυρίζουν σπίτια που χτίστηκαν μέσα σε χείμαρρους και ρέματα, είτε καίγονται σπίτια που χτίστηκαν μέσα στο δάσος, ευθύνες έχουν και οι ίδιοι οι πολίτες που εναλλάσσονται στους ρόλους των θυτών και των θυμάτων.