ΟΙ «ΚΛΑΣΟΠΑΠΑΔΙΕΣ» ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΑ ΤΙΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΊΣΕΤΕ

• Ø Στο πλαίσιο της σημερινής αναφοράς στην βιολογική γεωργία θα αναφερθώ σε ένα από τα πλέον ενοχλητικά έντομα για τα καλοκαιρινά μποστάνια. Πρόκειται για εκείνα τα τρισάθλια πράσινα (ουδεμία σχέση με κόμματα ή ομάδες) πλάσματα που βρωμούν και ζέχνουν όταν τα τσακίσεις και για αυτό ο λαός τα αποκαλεί ως «κλασοπαπαδιές» ή «βρωμούσες» και οι επιστήμονες ως «Ambrosia trifida».
• Ø Διαβάστε λοιπόν τι γράφει ο φίλος βιοκαλλιεργητής «ΠΑ.ΝΙΚΟΣ» στο blog του και δοκιμάστε το και εσείς. «Ένας πολύ μεγάλος μπελάς για τις καλοκαιρινές καλλιέργειες κηπευτικών είναι η κλασοπαπαδιά ή βρωμούσα. Ειδικά στις βιολογικές καλλιέργειες. Τα πιο ευπαθή φυτά είναι φασόλια, ντομάτες, καλαμπόκια, μπάμιες και πιπεριές. Ένας πολύ καλός συνδυασμός για την απομάκρυνση τους και την ικανοποιητική ελαχιστοποίηση των ζημιών, είναι η χρησιμοποίηση του φυτού ντάτουλα ή δατούρα ή διαβολόχορτου (datura strammonium – inoxia) και του «απιριού». Ο ντάτουλας, είναι φυτό, που θεωρείται ζιζάνιο. Στη βιβλιογραφία αναφέρεται ότι διώχνει τις κλασοπαπαδιές. Στη πράξη όμως συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Όπου υπάρχουν ντάτουλες, οι κλασοπαπαδιές πηγαίνουν σε αυτούς και όχι στα καλλιεργούμενα φυτά. Ένας ντάτουλας κάθε 30-40 φυτά, αρκεί. Το «απίρι», είναι σκόνη από ασβέστη και θειάφι ανακατεμένα. Αυτό χρησιμοποιούσαν οι παλιοί αγρότες «εκείνα» τα χρόνια.! Σκόνιζαν πολύ καλά τα φυτά πρωινές ώρες που είχε υγρασία και … ησύχαζαν από τις κλασοπαπαδιές. Πράγμα το οποίο κάνω και εγώ. Τώρα τελευταία υπάρχει στο εμπόριο και μία «φυσική σκόνη», η καολίνη, την οποία επιτρέπει ο κανονισμός, αλλά δεν γνωρίζω, ούτε τον τρόπο χρήση της, ούτε την αποτελεσματικότητα της. Διότι δεν την χρησιμοποιώ και ούτε πρόκειται να το κάνω. Όταν είμαι απόλυτα ικανοποιημένος από τον αποτελεσματικό συνδυασμό του ντάτουλα και του «απιριού»…»