ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ : ΜΠΡΟΣ ΓΚΡΕΜΟΣ ΚΑΙ ΠΙΣΩ ΡΕΜΑ

• Ø      Οι Έλληνες ήμασταν πάντα ένας αρκετά δύσκολος λαός, από πολλές απόψεις. Ένας λαός που δύσκολα ομονοεί και συμφωνεί και συχνά , με φωτεινές εξαιρέσεις όταν κινδύνευε η ύπαρξή μας , εκείνο που μας χαρακτήριζε ήταν ο διχασμός.
  
• Ø      Ένας τέτοιος διχασμός φαίνεται πως υπάρχει και τώρα αναφορικά με το τι είδους αστυνομία θέλουμε.
  
• Ø      Από την μια υπάρχουν εκείνοι, είτε επώνυμοι, όπως ο Μητροπολίτης Κυδωνίας και Αποκορώνου, είτε ανώνυμοι πολίτες όπως κάτοικοι περιοχών που πλήττονται από διαρρήξεις και κλοπές και οι οποίοι ζητούν περισσότερη αστυνόμευση.
  
• Ø      Από την άλλη υπάρχουν και εκείνοι που διαμαρτύρονται όταν η αστυνομία προσπαθεί να κάνει εντονότερη την παρουσία της και στην προκειμένη περίπτωση να ελέγξει μια θεωρητική «εστία παραβατικότητας» όπως είναι οι άνεργοι και εξαθλιωμένοι μετανάστες.
  
• Ø      Και στην μέση αυτού του διχασμού βρίσκονται οι αστυνομικοί και η ηγεσία τους. Όταν εντείνουν την παρουσία τους κατηγορούνται για «αστυνομοκρατία». Όταν χαλαρώνουν την παρουσία τους κατηγορούνται για ανοχή στους μικρο ή μεγαλο-εγκληματίες.
  
• Ø      Τελικά μήπως πρέπει πρώτα να ξεκαθαρίσουμε εμείς τις θέλουμε και μετά να βγούμε να ζητάμε και από τους άλλους το τι πρέπει να κάνουν; Και για όσους έχουν εύκολες τις λύσεις και τις προτάσεις, θα τους συμβούλευα πρώτα να βάζουν τον εαυτό τους στην θέση ενός αστυνομικού και μετά να δώσουν την…λύση, καθώς ως γνωστόν «όποιος είναι έξω από τον χορό πολλά τραγούδια λέει».