ΤΑ ΑΤΟΜΑ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΕΧΟΥΝ ΦΩΝΗ

• Ο «εορτασμός» της εθνικής ημέρας ατόμων με αναπηρία μπορεί να ήταν η αφορμή, αλλά ουσιαστικά κατέδειξε πως , τουλάχιστον σε αυτόν τον τομέα, η χώρα μας έκανε σημαντικά βήματα μπροστά.
• Από την εποχή κατά την οποία όταν μια οικογένεια είχε ένα μέλος με αναπηρία, ντρεπόταν και προσπαθούσε να το κρύψει, μπορεί να μην έχουν περάσει πολλά χρόνια, αλλά σίγουρα αποτελούν πια παρελθόν.
• Σήμερα τα άτομα με αναπηρία απέκτησαν φωνή. Όχι για να ζητιανέψουν, αλλά για να διεκδικήσουν, να απαιτήσουν, να φωνάξουν πως όλοι οι άνθρωποι, ανεξαρτήτως δεξιοτήτων, ζουν κάτω από τον ίδιο ήλιο και έχουν τα ίδια δικαιώματα στην διευκολύνσεις της καθημερινότητας, στην εργασία, στην βόλτα, στην ζωή.
• Όμως για να γίνει αυτό, για να βγουν οι άνθρωποι αυτοί από τα ανήλιαγα υπόγεια, ή από τα κλειδαμπαρωμένα σπίτια. Για να μπορέσουν να αποκτήσουν το δικαίωμα στην μόρφωση, στην εργασία, στην διασκέδαση, κάποιοι άλλοι άνθρωποι και πρωτίστως οι γονείς τους έδωσαν σκληρές μάχες.
• Μάχες με την αδιαφορία, τον ωχαδερφισμό, την γραφειοκρατία. Μάχες προσωπικές με τον ίδιο τους τον εαυτό. Και βγήκαν νικητές ή μάλλον νικήτριες. Γιατί δεν πρέπει να το κρύψουμε. Εκείνες που τράβηξαν όλο το «κουπί» για την επίτευξη του σκοπού, ήταν κάποιες γυναίκες. Ήταν πρωτίστως οι μητέρες των παιδιών με αναπηρίες και όχι μόνο.