ΠΡΟΣ ΤΙ Ο ΑΛΛΗΛΟΣΠΑΡΑΓΜΟΣ ; ΟΛΟΙ ΧΑΝΙΩΤΕΣ ΕΙΜΑΣΤΕ

• Όποιος μπορέσει να μου εξηγήσει γιατί κρίθηκε αναγκαία η διοργάνωση ολόκληρης σύσκεψης για να καταλήξουμε στο ότι : Πρέπει να προστατευθεί και αναδειχθεί το Ενετικό λιμάνι. Πρέπει να τροποποιηθεί η μελέτη-υπουργική απόφαση και πρέπει να βελτιωθεί άμεσα η εικόνα των καταστημάτων, κερδίζει : Μια Βενετσιάνικη γκραβούρα, προσφορά της αρχαιολογίας , με μεζέδες προσφορά των καταστηματαρχών και καφέ προσφορά του Δημοτικού Λιμενικού Ταμείου.
• Πάντως την παράσταση την έκλεψαν οι «ατάκες» του Στέλιου του Νικηφοράκη. Για αρχαιολόγους που εάν μπορούσαν θα μετέτρεπαν το Ενετικό λιμάνι σε μουσείο και με πληρωμή εισόδου. Για μανδαρίνους που κάνουν κουμάντο στο Υπ.Πολιτισμού. Για σοκ που προκλήθηκε στον Δήμο Χανίων ο οποίος πέρασε στιγμιαία από το «απόλυτο από μπορεί και απάνω του στο απόλυτο κανείς δεν μπορεί τίποτε εάν δεν το λέει ο Νόμος». Καθώς επίσης και για παθογενή έλλειψη συνεργασιμότητας και συνεννόησης των φορέων.
• Ειδικά για το τελευταίο φιλοξενώ νομίζω ότι έχει ενδιαφέρον ένα ακόμη σχόλιο του ανώνυμου που είχε προτείνει – εν όψει Καποδίστρια 2- την συνένωση με τον Δήμο Χανίων όλων των αστικοποιημένων συνοικιών πέριξ του Δήμου ακόμη και εάν τώρα ανήκουν σε άλλους Δήμους.
• « O Aνώνυμος ξανακτυπά! Και είναι ανώνυμος γιατί προς το παρόν βρίσκεται εκτός Χανίων καθώς οι ελλείψεις σε ανάπτυξη και κάποιες περίεργες νοοτροπίες που επικρατούν με έχουν κρατήσει εκτός Χανίων, εμένα και πολλούς άλλους Χανιώτες. Τέλος πάντων αν και βρίσκομαι σε τροχιά επιστροφής πρέπει να παραδεχθώ ότι έχω ζήσει σε πολλές άλλες πόλεις οι οποίες δεν είχαν κανένα πρόβλημα να ενωθούν με γειτονικές προαστιακές περιοχές με αποτέλεσμα πόλεις όπως Καλαμάτα και Λαμία να έχουν πλέον μεγαλύτερο πληθυσμό από τα Χανιά. Παρόμοια νοοτροπία είδα μόνο στο Ηράκλειο (βλ. Αλικαρνασσό και Γάζι) πράγμα που δεν με εκπλήσσει καθώς ο κρητικός τοπικισμός θριαμβεύει είτε ανατολικά είτε δυτικά! Τέλος πάντων εγώ την πρόταση μου την έκανα, τώρα αν ανάβω φωτιές, πρέπει κάποια στιγμή να κάνουμε και θετικές προτάσεις και όχι να κλαιγόμαστε συνεχώς για περασμένα μεγαλεία (βλ. παλιά πρωτεύουσα της Κρήτης) να αξιοποιήσουμε τα πλεονεκτήματα μας και να προχωρήσουμε όπως μας αξίζει.»