ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΤΑ ΝΕΑ ΣΦΑΓΕΙΑ ΣΤΑ ΧΑΝΙΑ

• Το πρόβλημα με την (μη) λειτουργία των δημοτικών σφαγείων Χανίων δεν είναι καινούργιο, αλλά δυστυχώς έως τώρα όλες οι φωνές που έκαναν λόγο για το κλείσιμό τους «σκεπάζοντο» από άλλες δυνατότερες φωνές διαμαρτυρίας. Κάποιοι θεωρούσαν τα προβλήματα ως απλή μπόρα και με τα γνωστά νεοελληνικά μπαλώματα παρέτειναν την λειτουργία και το – αναπόφευκτο – τέλος.
• Έτσι – κατά την ταπεινή μου γνώμη ο κόμπος έφτασε πλέον στο χτένι και εάν και αυτή την φορά βρεθεί μια εμβαλωματική λύση και παραταθεί η λειτουργία των δημοτικών σφαγείων, χωρίς να έχουν μπει οι βάσεις για την δημιουργία νέων, τότε απλά σε λίγα χρόνια ή συντομότερα θα εμφανιστούν τα ίδια ή μεγαλύτερα προβλήματα.
• Το πρόβλημα είναι απλό. Οι κανονισμοί της Ευρώπης απαιτούν – και πολύ καλά κάνουν - ιδιαίτερα αυστηρές συνθήκες υγιεινής, όχι μόνο για το κρέας των καταναλωτών αλλά και για τα υπολείμματα των σφαγείων.
• Μόνο που στα δημοτικά σφαγεία Χανίων δεν μπορεί να γίνει η παραμικρή βελτίωση καθώς έχουν εξαντλήσει κάθε πολεοδομική άδεια και επιπλέον δεν μπορεί να εγκριθεί το παραμικρό έργο καθώς βρίσκονται πλέον σε απόσταση λίγων εκατοντάδων μέτρων από κατοικίες.
• Και επειδή ο Δήμος των Χανίων δεν έχει κτηνοτρόφους αλλά κρεοπώλες και καταναλωτές, θεωρώ πως ήρθε η ώρα να αφήσουν κάποιοι τους στρουθοκαμηλισμούς και να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα από ΟΛΟΥΣ τους δήμους του Νομού και την Νομαρχιακή αυτοδιοίκηση.
• Όπως έχω γράψει και άλλη φορά, η μόνη δυνατή διέξοδος από το αδιέξοδο φαίνεται πως είναι η δημιουργία νέων σφαγείων. Μόνο που αυτή την φορά θα πρέπει να εξευρεθεί και ο καλύτερος τρόπος της λειτουργίας τους και αυτό δεν μπορεί να γίνει από έναν και μόνο φορέα.
• Θεωρώ λοιπόν ότι άμεσα. Εντός του 2008 θα πρέπει να συσταθεί μια Εταιρεία με μετόχους όσους Δήμους θέλουν, την Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση και τους συλλόγους κτηνοτρόφων και κρεοπωλών και η οποία Εταιρεία με το ΔΣ της θα θέσει το χρονοδιάγραμμα υλοποίησης και λειτουργίας νέων σφαγείων.
• Δεν είμαι ειδικός για να προτείνω και την νομική μορφή που θα έχει. Όμως τα σχετικά – για τελευταία φορά – προγράμματα της ΕΕ όπως έχουν διαμορφωθεί από τα Υπουργεία (π.χ. «Αλέξανδρος Μπαλτατζης») νομίζω πως αποτελούν μιαν ευκαιρία η οποία εάν χαθεί, τότε δεν θα μας φταίει κανείς άλλος παρά το στραβό μας το κεφάλι.