ΧΑΝΙΩΤΕΣ ΞΥΠΝΑΤΕ !! ΤΟ «ΦΙΔΙ» ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΙΟΝ ΘΑ «ΔΑΓΚΩΣΕΙ»

• Ø Ο εμπρησμός του μνημείου της συναγωγής των Χανίων προκάλεσε έντονες αντιδράσεις από πολλές πλευρές. Μόνο που δεν ήταν κάτι που έγινε στα ξαφνικά. Προηγήθηκαν κάποια άλλα μηνύματα τα οποία όμως πέρασαν λίγο – πολύ στο ντούκου. Έτσι σκοπός αυτής της «σφήνας» δεν είναι να προσθέσει μια ακόμη φωνή διαμαρτυρίας για τον εμπρησμό της συναγωγής. (Αναφέρομαι σε έναν εμπρησμό, γιατί και ο «δεύτερος» δεν ήταν τίποτε άλλο παρά η προσπάθεια αποκατάστασης της προηγούμενης «αποτυχίας» ).
• Ø Έτσι, όταν έγιναν τα περιστατικά με τους ξυλοδαρμούς των μεταναστών, με τους βανδαλισμούς στο στέκι των μεταναστών, με τα διάφορα συνθήματα στους τοίχους της πόλης, η Χανιώτικη κοινωνία και κυρίως η πλειοψηφία των φορέων, ουδόλως ασχολήθηκε.
• Ø Και όμως. Όλα αυτά ήταν το προοίμιο της συνέχειας που ήρθε με τον εμπρησμό της συναγωγής. Και πολύ φοβάμαι πως όσο οι φορείς, η κοινωνία, οι πολίτες συνεχίζουν να «κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου» θεωρώντας πως αυτά τα περιστατικά αφορούν μόνο Άραβες και Εβραίους, τότε….
• Ø Τόσο θα δυναμώνει το φιδάκι του ναζισμού που έχει ήδη εκκολαφτεί – δυστυχώς και στα Χανιά – και σύντομα , μόλις νοιώσει αρκετά δυνατό, θα αρχίσει να «δαγκώνει» και αυτούς τους «φιλήσυχους» πολίτες που τώρα κοιμούνται ήσυχοι. Και αυτή η δυνατότητα του «φιδιού» του φασισμού και του ναζισμού, δεν είναι δική μου έμπνευση. Την διδάσκει η ίδια η ιστορία.
• Ø Έτσι ήσυχοι – όπως σήμερα οι Χανιώτες - ήταν και οι Γερμανοί πολίτες, όταν στα 1936-37 οι οπαδοί του Χίτλερ ξυλοκοπούσαν , αρχικά , τους Γερμανούς κομμουνιστές και στην συνέχεια τους Εβραίους και όποιον άλλο φαινόταν «διαφορετικός». Ίσως η ιστορία να γραφόταν διαφορετικά και να μην φτάναμε – λίγα χρόνια μετά – στο ολοκαύτωμα της Καντάνου, εάν οι φιλήσυχοι γερμανοί πολίτες αντιδρούσαν και δεν γύριζαν αλλού το βλέμμα τους, όταν τα «τάγματα εφόδου» έδερναν και έσπαγαν.
• Ø Έτσι ήσυχοι – όπως σήμερα οι Χανιώτες - ήταν και οι δεξιοί ή κεντρώοι Έλληνες πολίτες τον Μάρτιο του 1967. Και όταν βγήκαν στους δρόμους τα τάνκς και οι στρατιωτικοί χτυπούσαν τις πόρτες, πρώτα από όλους «δάγκωσαν» τους αριστερούς (οι κομμουνιστές ήταν ήδη στις εξορίες). Όμως αμέσως μετά «δάγκωσαν» και τους κεντρώους – δεξιούς , εκείνης της εποχής.
• Ø Γιατί το «φίδι» δεν κάνει επιλογές για το χρώμα του δέρματος ή την θρησκεία. Και εάν νομίζετε πως επειδή έχετε κατάλευκο δέρμα και φοράτε στον λαιμό έναν τεράστιο σταυρό, θα γλιτώσετε, τότε κάνετε το ίδιο λάθος που έγινε και στα δύο παραπάνω παραδείγματα, αλλά και στα δεκάδες άλλα που έχουν καταγραφεί στην ιστορία.
• Ø Και επειδή – σε διάφορα ανάλογα άρθρα – διαβάζω κριτικές για το τι κάνει η αστυνομία για να συλλάβει τους εμπρηστές της συναγωγής, θεωρώ πως το θέμα δεν είναι το τι κάνει η αστυνομία, αλλά το τι κάνουμε εμείς. Ακόμη και εάν πιαστεί ο φυσικός δράστης του εμπρησμού, το «φίδι» του ναζισμού δεν «συλλαμβάνεται» γιατί είναι ιδέα. Αποτρόπαια και αηδιαστική, αλλά είναι μια (αντι) κοινωνική ιδέα που ή θα αντιμετωπιστεί από το σύνολο της κοινωνίας η οποία θα αντιδράσει δείχνοντας άμεσα και έντονα πως τα Χανιά δεν προσφέρονται ως φωλιά για να επωάζεται το αυγό του φιδιού ή το φίδι θα δυναμώσει και θα αρχίσει να δαγκώνει όλους μας.
• Ø Κλείνω με δύο αποσπάσματα από σχετικά με τα όσα γίνονται στα Χανιά άρθρα στην «Καθημερινή». Το ένα που υπογράφει ο Νίκος Κωνσταντάρας με τίτλο «Σκοτάδι στα Χανιά», καταλήγει ως εξής : «Δεν υπάρχει εβραϊκή κοινότητα στα Χανιά, για να «προκαλεί» με την όποια διαφορετικότητά της. Οπότε, οι επιθέσεις έχουν μόνο συμβολικό στόχο, είτε ως διαμαρτυρία για την πολιτική του Ισραήλ είτε ως επίθεση στη μνήμη του τόπου. Πηγάζουν, δηλαδή, από τη ναζιστικής έμπνευσης ιδέα της «συλλογικής ευθύνης» και από καθαρό μίσος. Ο,τι και αν πάθουν οι πέτρες του παλιού ναού δεν έχει πια μεγάλη σημασία. Αυτό που θα βυθίσει τα όμορφα Χανιά στο σκοτάδι –αργά ή γρήγορα– είναι η ευκολία με την οποία πολλοί πολίτες είναι έτοιμοι να ξεχάσουν το παρελθόν και να ανεχτούν τη βία και τη μισαλλοδοξία.
• Ø Το άλλο που υπογράφει ο Πάσχος Μανδραβέλης με τίτλο «Το ρατσιστικό φαινόμενο» καταλήγει ως εξής : «Το αυγό του φιδιού έχει επωαστεί στην ελληνική κοινωνία. Γράφαμε και παλιότερα ότι το πρόβλημα είναι αυτό που είχε πει πριν από χρόνια ο Μάνος Χατζηδάκις: «Οταν το τέρας δεν μας ενοχλεί, αρχίζει να μας μοιάζει». Ζήσαμε είκοσι επτά χρόνια θεωρώντας το τρομοκρατικό φαινόμενο μια αιματηρή λεπτομέρεια της κοινωνίας μας…Η τρομοκρατία στην Ελλάδα μακροημέρευσε γιατί ουδείς αντιπαρατέθηκε ιδεολογικά μαζί της. ..Και το τέρας της τρομοκρατίας μακροημέρευε γιατί δεν μας τρόμαζε. Δυστυχώς και το νέο τέρας του ρατσισμού στην ελληνική κοινωνία δεν μας τρομάζει. Απομένει να ψάξουμε -και οφείλουμε να το κάνουμε- πόσο μας μοιάζει...