«ΜΠΑΜΠΑ. ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ; ΑΥΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ …ΨΑΡΑΣ»

• Ø      Σε κάποια χρόνια, αυτός ο διάλογος να διεξάγεται μεταξύ πατέρα και παιδιού κατά την επίσκεψή τους στο…μουσείο αλιείας.
  
• Ø      Και αυτή δεν είναι δική μου φαντασίωση, αλλά τα ίδια τα λόγια του προέδρου των αλιέων μέσης και παράκτιας αλιείας Νομού Χανίων, του Νίκου του Σκαμνάκη.
  
• Ø      Γιατί μπορεί στην Ελλάδα να καμαρώνουμε για την ναυτική μας παράδοση και για τους ψαράδες μας, αλλά η αλήθεια είναι πως εάν συνεχιστεί η υπάρχουσα κατάσταση, τελικά η θέση τους θα είναι στις βιτρίνες ενός μουσείου.
  
• Ø      Λίγο η υπεραλίευση των θαλασσών από πανίσχυρους αλιευτικούς στόλους, κυρίως των Ιταλών και η δραματική μείωση των ψαριών. Λίγο η ολοένα και μεγαλύτερη επέκταση των ιχθυοκαλλιεργειών. Λίγο ο πανάρχαιος, μικρής δυναμικότητας και με μεγάλο κόστος αλιευτικός στόλος. Λίγο η αδιαφορία της πολιτείας.
  
• Ø      Και όλα αυτά μαζί έχουν κάνει το επάγγελμα του ψαρά να είναι ασύμφορο, μη αποδοτικό και ένα είδος που οδηγείται προς την εξαφάνιση.
  
• Ø      Ελπίζω , τουλάχιστον , τώρα πια , πως πολλοί που έχουν ευαισθητοποιηθεί για την προστασία των θαλάσσιων χελωνών Careta-Careta και για τις φώκιες Monachus – Monachus , να ευαισθητοποιηθούν και για το υπό εξαφάνιση είδος του Αλιέα – Αλιέα.
  
• Ø      Διαφορετικά μας βλέπω να τρώμε σε μόνιμη πλέον βάση συναγρίδα Σενεγάλης, τσιπούρα ιχθυοτροφείου και μπαρμπούνι αμφιβόλου προελεύσεως.
  
• Ø      (Η φωτογραφία είναι του Γιώργου Χαλικιά από το www.digital-camera.gr)