ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΜΕΤΑ ΚΑΙ ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΛΕΞΗ…

• Ένας χρόνος συμπληρώθηκε από την αιματηρή ενέδρα των Ζωνιανών. Ένας χρόνος με τον Στάθη τον Λαζαρίδη να συνεχίζει να παλεύει. Ένας χρόνος από τότε που ο Στάθης κράτησε στην αγκαλιά του το μόλις 40 ημερών μωρό του που μεγαλώνει χωρίς τον πατέρα του. Ένας χρόνος από την ημέρα που κάποιοι – από την άνετη καρέκλα του γραφείου τους – έστειλαν τους συναδέλφους τους ως πρόβατα επί σφαγή.
• Και μάλλον φάνηκα υπεραισιόδοξος ή αφελής που είχα την εντύπωση πως η ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ. περίμενε αυτή την επέτειο για να ανακοινώσει το πόρισμα της Ένορκης Διοικητικής Εξέτασης για τον καταλογισμό ευθυνών για τα όσα έγιναν.
• Και όχι μόνο πόρισμα, δεν ανακοινώθηκε. Όχι μόνο δεν βγήκε ένας από την ηγεσία να πει έστω μια κουβέντα. Όχι μόνο δεν σκέφτηκαν να βγάλουν έστω μια τυπική γραπτή ανακοίνωση. Αλλά έλαμψαν δια της απουσίας τους από την μικρή συγκινητική και ουσιαστική εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στον τόπο της ενέδρας.
• Και βέβαια η παρουσία των πραγματικών συναδέλφων του Στάθη του Λαζαρίδη, ήταν μια ηθική συμπαράσταση στην οικογένεια του αστυνομικού. Αλλά εκείνοι που δίνουν τις εντολές θα έπρεπε να ντρέπονται , γιατί με ποιο θράσος , σε κάποια από τις επετείους (π.χ. Ημέρα της αστυνομίας κλπ) θα μιλούν για την «οικογένεια» της αστυνομίας ;