ΓΗ ΠΟΤΙΣΜΕΝΗ ΜΕ…ΑΙΜΑ

• Όμως εκείνο για το οποίο δεν μπορώ να αδικήσω κανέναν που το προβάλλει, είναι η απέραντη ηλιθιότητα όσων σκοτώνουν για λίγα μέτρα γης. Είναι κάτι που δεν μπορεί να το χωρέσει ο νους μου. Να πηγαίνουν άλλοι στο χώμα και άλλοι στην φυλακή, να διαλύονται οικογένειες, να ξεσπιτώνονται φαμίλιες, να καταστρέφονται άνθρωποι, επειδή δεν συμφωνούν στο αν ο βοσκότοπος του ενός είναι μέχρι τον έναν βράχο και ο βοσκότοπος του άλλου μέχρι τον άλλον πρίνο.

• Δηλαδή τόσο μεγάλη διαφορά θα κάνουν στην εκτροφή των αιγοπροβάτων αυτά τα τετραγωνικά μέτρα ή μήπως πρόκειται για έναν ιδιότυπο τσαμπουκά; Δηλαδή λέει ο ένας, εγώ δεν υποχωρώ, λέει και ο άλλος πως δεν υποχωρεί και τελικά και ο ένας «υποχωρεί» κάτω από την γη και ο άλλος «υποχωρεί» σε ένα κελί φυλακής.

• Και τι κέρδισαν και οι δυο; Μήπως – τουλάχιστον - την αναγνώριση της τοπικής κοινωνίας, όπως γινόταν πριν από πολλές δεκαετίες ; Μάλλον αυτό που κερδίζουν είναι το βραβείο της βλακείας, αφού όταν λόγω αυτού του είδους των συμπλοκών που εξελίσσονται σε βεντέτες, οι οικογένειες που τσακώνονται φεύγουν από την περιοχή και τελικά τα βοσκοτόπια ή μένουν έρημα, ή πάνε σε άλλους.